Na tle usłanego gwiazdami nieba dwie postacie-stojący król Zygmunt August, poniżej siedzący, wsparty o kolumnę z otwartą księgą w ręku Jan Kochanowski.Postacie otacza stylizowana roślinność. Polska 1984 rok.
Anna Urbanowicz-Krowacka - Studia artystyczne ukończyła na Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie na Wydziale Malarstwa i Tkaniny, w latach 1957-63. Do 1995 roku zajmowała się twórczością tkaniny unikatowej, później zajęła się malarstwem oraz projektowaniem zieleni. Głównym tematem projektowanych przez nią tkanin było światło. „Urzekała mnie barwa i siła światła, jego wibrowanie i przesuwanie się na płaszczyźnie, a następnie zanikanie w fakturach tkackich, by wreszcie zaświecić prosto w oczy oglądającego”.Prace jej prezentowane były na wielu wystawach indywidualnych i zbiorowych; prezentacjach sztuki polskiej w kraju i za granicą.
Wystawiała miedzy innymi w Centralnym Muzeum Włókiennictwa w Łodzi, Galerii Towarzystwa Przyjaciół Sztuk PięknychwWarszawie,Kunstindustrimuseet w Kopenhadze, w Instytucie Kultury Polskiej w Londynie. Jej prace znajdują się w Muzeum Narodowym w Warszawie, Muzeum Sztuki w Gdyni, The Bank of Ireland w Dublinie oraz wielu kolekcjach prywatnych.
Autorka gobelinu Kochanowski sekretarzem króla Zygmunta Augusta. W centralnej części gobelinu na tle usłanego gwiazdami nieba i łukowych sklepień autorka przedstawiła dwie postacie. Stojąca postać Zygmunta Augusta oraz poniżej siedząca postać Jana Kochanowskiego. Poeta wsparty jest jedną ręką o niewielką kolumnę, która ma być symbolem trwałości i niezłomności jego dokonań poetyckich, także symbolem wiecznej trwałości państwa. W ręku mistrz trzyma otwartą księgę, jako symbol nauki, wiedzy, mądrości, także wszechstronnych zainteresowań króla i poety, w tym astrologią jako nową, niezwykle wówczas pasjonującą dziedziną nauki. Postacie otacza stylizowana roślinność.
U góry gobelinu bordowa szarfa z łacińskim napisem Augustus Rex Poloniae. Gobelin utrzymany w tonacji ciemnej w odcieniach granatu i szarości.Autorka w swojej pracy jakkolwiek bazowała na symbolice utrwalonej w renesansie, to kompozycja tego gobelinu jest wyraźnie odmienna od innych z całej kolekcji. Odeszła w swoim projekcie od konwencji renesansowego gobelinu i nie zastosowała bordiury, a tylko zarys obramowania w dolnej części, którego zadaniem było odcięcie kompozycji od tła ekspozycji. Autorka uważała, że kompozycja tkacka robiona w czwartej ćwierci XX wieku nie wymaga bordiury, która zbyt dosłownie nawiązywałaby do stylu renesansu. Zdaniem artystki same postacie króla i poety wystarczająco określają styl epoki. Także w warstwie treściowej zawarte są liczne symbole odnoszące się do epoki takiej jak: łuki architektoniczne otaczające króla – są symbolem potęgi, podboju i znakomitych czynów króla, rośliny symbolizują tajemnicę życia, przemijanie, umieranie i odradzanie się na nowo, kwiaty są symbolem poezji, a przede wszystkim krótkotrwałości życia, liście dębu są emblematem siły i odwagi.
